Μια εξουσία που δεν διαθέτει λαϊκή νομιμοποίηση οφείλει να την επιβάλει. Αυτή είναι μια βασική αρχή που διέπει όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα, ανεξαρτήτου αποχρώσεως. Τέτοιου είδους παραδείγματα υπάρχουν καταγεγραμμένα στην παγκόσμια ιστορία και είναι δεκάδες. Αυτή είναι μια δυνατότητα που έχει επιφυλάξει το ίδιο το σύστημα για τον εαυτό του στα πλαίσια του …δημοκρατικού πλαισίου εντός του οποίου υπάρχει.
Μια τέτοιου είδους επιχείρηση είναι προφανές ότι ζούμε τις τελευταίους μήνες στη χώρα μας. Το οικονομικοπολιτικό σύστημα της χώρας, αυτιστικό παιδί της μαμάς «δυτικής δημοκρατίας, επιχειρεί να επιβληθεί με όπλο τα αντανακλαστικά επιβίωσης που διαθέτει. Αφού εξάντλησε τα περιθώρια των μεθόδων χειραγώγησης των πολιτών, αφού χρησιμοποίησε επί χρόνια τη δύναμη των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, αφού εξέθρεψε συνενόχους μέσα από την εκτεταμένη διάβρωση κάθε πολίτη, τώρα που χάνονται αυτά τα ερείσματα, επιχειρεί να νομιμοποιήσει την παρουσία του δια της τρομοκρατίας. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι καινούριο. Απλά τώρα το ζούμε σε όλο του το μεγαλείο γιατί είναι σαφές ότι ζούμε υπό ειδικές συνθήκες. Αυτό σημαίνει ότι όσο η αμφισβήτηση μεγαλώνει, τόσο η τρομοκρατία θα είναι πιο ισχυρή.
Οι αναφορές για τις πράξεις της αστυνομίας το τελευταίο 48ωρο αποτελούν τις απτές αποδείξεις για του λόγου το αληθές. Θέριεψε η αντίσταση των πολιτών, θέριεψε και η τρομοκρατία. Απαλλάχθηκαν από τις κομματικές παρωπίδες οι πολίτες (αυτό προκύπτει και από τις δημοσκοπήσεις αλλά και από το κίνημα των αγανακτισμένων πολιτών), απαλλάχθηκαν από κάθε πρόσχημα οι αρχές καταστολής (αστυνομία, πολιτικός κόσμος, ΜΜΕ).
Πρώτιστο μέλημά τους να τρομάξουν τους πολίτες. Μετατρέπουν την πρωτεύουσα σε εμπόλεμη ζώνη προκειμένου να δημιουργήσουν αντανακλαστικά φόβου στους διαμαρτυρόμενους. Απλή και παλιά συνταγή. Με αυτόν τον τρόπο χάνεται η πραγματική μαζικότητα.
Από την άλλη η άρχουσα πολιτική τάξη επιβάλλει φασιστικά διλλήματα. Αυτό το έκανε πάντα αλλά τώρα ο απλός πολίτης κατανοεί τι σημαίνουν αυτά τα διλλήματα γιατί αφορούν το σήμερα, την καθημερινότητά του. Από κοντά ακολουθούν και τα κόμματα της αστικής δημοκρατίας τα οποία μπαίνουν και αυτά στο παιχνίδι των διλλημάτων. Άθελά τους ή όχι μετατρέπονται σε παράγοντα τρομοκρατίας του πολίτη και αυτά, γίνονται μέρος του συστήματος, εντός του οποίου άλλωστε έχουν ανδρωθεί.
Την ίδια στιγμή οι πυρήνες χειραγώγησης των πολιτών (ΜΜΕ κλπ) επιχειρούν να προτάξουν με τη σειρά τους τα αποτελέσματα της δράσης τόσο του πολιτικού συστήματος όσο και των αρχών καταστολής. Με τον μανδύα της καταγγελίας ή όχι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Όταν οι τηλεοράσεις προβάλουν ως κυρίαρχη είδηση μόνο τα επεισόδια ή μόνο τους φορείς των φασιστικών διλλημάτων τότε αυτομάτως παίζουν το παιχνίδι του συστήματος. Όταν υποτίθεται ότι …καταγγέλλουν τις αρχές πάλι παίζουν το παιχνίδι τους (διαμορφώνουν το κλίμα για να έχουμε αύριο μεγαλύτερα επεισόδια, περισσότερο φανατισμένους κουκουλοφόρους, πιο αδίστακτες αρχές καταστολής).
Ουσιαστικά έτσι μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο τρομοκρατίας με απώτερο στόχο την τρομοκράτηση κάθε πολίτη που δια της μαζικότητάς του και δια της ειρηνικής διαμαρτυρίας του ενδεχομένως να επέφερε ένα καίριο πλήγμα στα συστήματα εξουσίας. Αυτές τις στιγμές ζούμε και ως εκ τούτου κάθε πολίτης είναι υποχρεωμένος να διαθέτει τις ανάλογες απαντήσεις.
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη παρά μια απάντηση της ίδιας ισχύς. Θα πρέπει να αναρωτηθούν οι πολίτες τι είναι αυτό που …τρομοκρατεί το σύστημα. Το κοινονικοπολιτκό σύστημα λοιπόν δεν φοβάται ούτε κουκουλοφόρους, ούτε μολότωφ, ούτε επεισόδια. Εξ ορισμού και εκ συστάσεώς του έχει μάθει να ανταπεξέρχεται σε τέτοιες καταστάσεις. Το πολιτικό σύστημα φοβάται μόνο την ανυπακοή και την άγνοια φόβου. Αν θέλει λοιπόν σήμερα ο πολίτης να απαντήσει πειστικά στην άγρια επέλαση του συστήματος θα πρέπει να σταθεί απέναντί του βασιζόμενο σε τέτοιες αρχές. Με λίγα λόγια όταν καταλάβουμε ότι την ίδια ισχύ που είχε κάποτε π.χ. η κατάληψη του πολυτεχνείου μπορεί να έχει μόνο η μαζική συμμετοχή των πολιτών στις ειρηνικές διαδηλώσεις τότε θα έχουμε κατανοήσει το νέο πλαίσιο μέσα από το οποίο θα γεννηθεί το καινούριο που ζητάμε όλοι στη χώρα μας. Από επαναστάσεις παλαιού τύπου το μόνο που έχουμε να περιμένουμε σήμερα είναι τις απαντήσεις του συστήματος. Από καινούριου τύπου επαναστάσεις, τύπου αγανακτισμένων πολιτών, το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι τη γέννηση νέων ιδεών, πολιτικών κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου