Αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί στην Ελλάδα έχουμε μνημόνιο(1,2,3,...,143),πρωθυπουργό τον Γιώργο τον Β', πρόεδρο σε ομάδα της σουπερλιγκ τον Μπέο και εκφραστή της λαϊκής δυσαρέσκειας τον Λαζόπουλο. Η ανάλυση των πάντων(από την πολιτική μέχρι το πως φτιάχνεται το γιουβετσάκι) τροφοδοτείται με τη λογική του "καφενείου".
Τέτοιες απόψεις μου ενισχύουν μια σκέψη που αποφεύγω να εξωτερικεύω. Βλέποντας τους χουλιγκάνους στα γήπεδα, τους σκυλάδες της παραλιακής, τις γιαγιάδες στο χωριό, τους νταήδες του καναπέ μου έρχεται στο μυαλό η φράση «Χριστέ μου η ψήφος τους μετράει ίσα με την δική μου!». Δεν είμαι ελιτίστας ούτε ρατσιστής, αλλά υπάρχει η αντικειμενική αλήθεια και πρέπει να προσεγγισθεί. Τα πράγματα είναι απλά:
1.Για τη σημερινή κατάσταση -και όχι μόνο -ευθύνεται μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη. Μια τάξη που έχει εκφραστές, πολιτικό προσωπικό και κάθε λογής υποτακτικούς. Αυτή η τάξη έχει όνομα: τη λένε αστική
2.Για να εδραιώσει αυτή η τάξη την κυριαρχία της και να εξασφαλίσει την εξέλιξή της στηρίζεται σ' ένα κοινωνικό σύστημα, το οποίο με τη σειρά του προωθεί μια εκμεταλλευτική σχέση των παραγωγικών δυνάμεων με τα λεγόμενα "αφεντικά". Έχει κι αυτό όνομα: τον λένε καπιταλισμό!
3.Σ' αυτά τα πλαίσια είναι φυσικό να λαμβάνει χώρα μια σύγκρουση. Μια σύγκρουση δύο κόσμων με τελείως αντίθετα συμφέροντα. Μια σύγκρουση των πολλών με τους λίγους, των καλών με τους κακούς, των εργαζόμενων με τα "μεγάλα" αφεντικά, του στρουμφοχωριού με τον δρακουμέλ κοκ...με ποιόν είσαι; Αυτό μετράει. Ας έχεις σπίτια, κότερα, αυτοκίνητα. Σε ποιά μεριά είσαι τώρα; αυτό θέλω να μάθω...
Σ' αυτή τη σύγκρουση θα γίνουν "ήρωες" αυτοί που θα προδώσουν την τάξη τους είχε πει κάποιος. Και όσων αφορά τη μεριά των πολλών, θέλουμε μαζί μας οποιονδήποτε υπηρετεί, στηρίζει και εκφράζει τα δικά μας συμφέροντα απ όπου κι αν προέρχεται. Υπάρχουν άτομα, πολιτικοί χώροι και σχήματα που τόσα χρόνια έλεγαν την αλήθεια και μεις δεν τους ακούγαμε. Πάλευαν για δικαιώματα και κατακτήσεις που παίρνονταν πίσω και μεις αντιδράσαμε όταν ο Παπακωνσταντίνου έβαλε το χέρι του στην τσέπη μας. Δεν είναι δυνατό λοιπόν να έχουμε την απαίτηση να ανταλλάξουν τις ιδέες τους με μία "μούτζα" και ένα "ουστ" για να κατέβουν στην πλατεία. Η συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία αυτών των χώρων χρειάζεται όσο ποτέ και πρέπει να γίνει κτήμα όλων μας...Εδώ που τα λέμε αυτός που κατέβαινε στο δρόμο όταν εσύ χώνευες την εύπεπτη είδηση των δελτίων δε σου έκανε κακό, δε φώναζε μόνο για τον εαυτό του, αλλά για σένα, για μένα, για όλους. Και μας ήθελε δίπλα του.
Ποτέ όμως δεν είναι αργά. Ας δούμε καθαρά ποιός είναι ο εχθρός και μετά ας στοχεύσουμε κατάλληλα. Όλοι.
ΣΤΕΙΛΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΣΤΟ www.aganaktismenoikalamata@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου